Verhalen van lotgenoten

Ilyas is de oudere broer van Ghalid. Zolang Ghalid zich kan herinneren is zijn broer al ‘bijzonder’: hij gedroeg zich anders dan andere kinderen. Thuis werd daar niet veel aandacht aan besteed, maar dat veranderde toen Ilyas een jaar of twintig was. Wat Ilyas zei en deed stond steeds verder af van de werkelijkheid. ‘Daar had ons hele gezin last van, en soms was het angstaanjagend,’ legt Ghalid uit.

Vanwege zijn psychoses wordt Ilyas regelmatig opgenomen. Ghalid: ‘Hij werd wel eens ‘draaideur-patiënt’ genoemd.’ De laatste jaren gaat het best goed. Ilyas woont op zichzelf in een appartement en als hij zijn medicatie gebruikt, heeft hij minder psychoses. Ghalid is er blij mee. Twee keer in de week gaat hij bij zijn broer op bezoek om koffie met hem te drinken.
Maar sinds een maand of twee is de situatie compleet anders. Van de een op de andere dag wil Ilyas geen contact meer met Ghalid: hij doet de deur niet eens voor hem open. ‘Volgens de buren komt Ilyas zijn appartement nauwelijks uit en doet hij dat wel, dan ziet hij er verward en onverzorgd uit,’ vertelt Ghalid bezorgd.

Ghalid maakt zich grote zorgen en neemt contact op met Erika, een familievertrouwenspersoon. In het verleden had Ghalid vaker contact met Erika. Dat was in de tijd dat Ilyas was opgenomen en de communicatie met de behandelaar moeizaam verliep. Ghalid had er veel baat bij. Zeker omdat hij het enige overgebleven familielid is en zich eenzaam voelde in de situatie.

Erika vertelt Ghalid dat hij naar het meldpunt verplichte zorg in zijn gemeente kan gaan en dat er daarna een verkennend onderzoek zal volgen. Tijdens dat verkennend onderzoek gaat de gemeente na of er al zorg geleverd wordt, en of er al vrijwillige zorg of bemoeizorg is ingezet. Erika legt uit dat Ghalid als melder daarna te horen krijgt of er besloten wordt de aanvraag voor de zorgmachtiging door te zetten naar het Openbaar Ministerie, of niet.